De zwangerschap verliep vlot. Tot midden oktober mijn bloeddruk de pan uitrees! Conclusie van de huisarts: zwangerschapsvergiftiging! Meteen naar het ziekenhuis, en vandaar na luttel onderzoek met de ambulance naar het universitaire ziekenhuis, de MIC-afdeling*. Daar hield men mijn bloeddruk constant in de gaten en werd ik bijna een hele dag aan de monitor gelegd.

Op 30 oktober rond 21.30u ‘s avonds kwam ons zoontje met een keizersnede ter wereld, na 27 weken zwangerschap. Jonas woog 911 gram en mat 34 cm. Jonas was heel kritiek. Meteen volop beademing, zijn longen waren helemaal nog niet volgroeid. Dezelfde avond is de trotse papa nog gaan kijken naar zijn zoon, ‘s anderendaags was het mijn beurt. ’s Morgens had de lieve verpleegster al wel een fotootje van mijn klein wondertje gebracht. Dat was wel even confronterend: al die slangetjes, en wat

een klein dutske …

Drie maanden lang zijn we zijn elke dag op de neonatologie geweest. En het verliep met ups & downs, zowel voor ons als voor Jonas. Het zelfstandig ademen lukte hem niet echt goed. Op 30 januari 2009 mochten we met Jonasje naar huis: hij woog een goede 2.200 kg, maar de zuurstof verhuisde wel mee. Jonas is dan twee weken thuis geweest. Wij voelden ons vaak meer verpleger en verpleegster dan ouders. Al die medicijnen en zuurstof, maar alles voor je kind … Tijdens de eerste controle bij de kinderarts moest hij meteen in het ziekenhuis blijven. Eerst in het plaatselijk ziekenhuis, daarna in een universitair ziekenhuis. Jonas lijdt aan BPD*. Door de langdurige beademing die hij in het NICU* heeft gekregen, zijn de longblaasjes beschadigd. Naarmate hij ouder wordt, komen er nieuwe en goede longblaasjes bij en kan de zuurstof worden afgebouwd. Die maand in het universitaire ziekenhuis was moeilijk. Al gauw werd ons voorgesteld om hem naar een revalidatiecentrum voor kinderen met longproblemen te brengen. Daar is Jonas anderhalf jaar geweest. Daar kreeg hij de juiste verzorging en ondersteuning: elke dag kine, ortho- en logopedie … Na een tweetal maanden mocht hij wel eens een weekendje naar huis komen, nog steeds mét zuurstof. En ook dat liep met ups & downs. Want ook in dat centrum zweven natuurlijk

bacteriën rond …

Om een lang verhaal kort te maken … Jonas is nu al een tijdje thuis. Hij wordt bijna vier. Hij kan lopen, fietsen … Alleen zijn spraak loopt een beetje achterop. En op psychologische testen scoort hij een jaartje jonger. Maar onze kleine man wordt wel groot, hij meet intussen 1,1 meter, en hij weegt bijna 16 kg. Maar deugnietenstreken zitten er meer dan genoeg in …

We zijn blij met ons zoontje, echt een dapper kereltje! We zouden niet zonder kunnen … Aan iedereen die dit meemaakt: petje af en kop op! Alles komt goed.